32
Inhoud
Eeuwig brandend vuur
In Kildare werd er continue een vuur brandende gehouden voor Brigid.
De oudste vermelding van het brandend houden van een eeuwige vlam in Kildare
vinden we in geschrift van Giraldus Cambrenis uit de twaalfde eeuw.
In een geschrift uit de zevende eeuw geschreven door Cogitosus waarin hij het leven van Sint Brigid beschrijft, vinden we niets over een eeuwige vlam die in Brigids heiligdom in Kildare brandende werd gehouden en ook in Cormac's Glossary uit de tiende eeuw wordt de Godin Brigid niet met vuur in verband gebracht. Het is dus mogelijk dat de Godin Brigid geen vuur-godin was en dat de traditie rond het eeuwige vuur ergens tussen de tiende en de twaalfde eeuw gestart is. In het oude Kildare zal er in ieder geval wel een pagan heiligdom geweest zijn bij een heilige bron en een heilige eik.
(Bronnen: Campbell Blz.106-109 Hutton Blz.135, Kissane Blz.82-83, Ó Catháin Blz.93 & Williams Blz.473, 484).
Het brandende houden van een eeuwig vuur is niet echt een Christelijke traditie, dus wat zou hier dan de oorsprong van kunnen zijn?
De Romeinen stelden de Godin Brigantia gelijk met Minerva, waarvoor in de eerste eeuw ook een eeuwig brandende vlam gaande werd gehouden in Bath in Engeland. Mogelijk bestond er dus al een traditie rond de Godin Brigantia met een eeuwig brandend vuur. De Brigantiërs vestigden zich in de tweede eeuw ook in Ierland en waren met name rond Kildare gevestigd. De traditie van een eeuwig vuur zullen ze mogelijk ook in een heiligdom in Kildare voortgezet hebben.
Paus Greogorius (paus van 590 t/m 605 na nul) had in een brief de opdracht gegeven om heidense heiligdommen niet meer te vernietigen, maar ze te kerstenen, zodat de mensen naar voor hun vertrouwde plaatsen konden en gaan en hun vertrouwde gebruiken en tradities konden voortzetten.
Aangezien men met de kerstening van het heidense Ierland lokale heiligdommen en gebruiken gekerstend heeft, lijkt het logisch dat men dat in Kildare met het eeuwig brandende vuur ook gedaan heeft. Het eeuwig brandende vuur is geen Christelijke traditie en moet dus wel al een gebruik zijn geweest in het voor-Christelijke Kildare danwel bekend zijn als traditie rond de Godin Brigid.
(Bronnen: Daimler Blz.16 en 20, Kissane Blz.82-83, 86, Ó Duinn Blz.57-58, 65, O'Brien & Harbison Blz.105, Wright Blz.31-32, Beleefhetverleden.nl, Goddessschool.com, Wikipedia & YouTube Celtic Source).
In een geschrift uit de zevende eeuw geschreven door Cogitosus waarin hij het leven van Sint Brigid beschrijft, vinden we niets over een eeuwige vlam die in Brigids heiligdom in Kildare brandende werd gehouden en ook in Cormac's Glossary uit de tiende eeuw wordt de Godin Brigid niet met vuur in verband gebracht. Het is dus mogelijk dat de Godin Brigid geen vuur-godin was en dat de traditie rond het eeuwige vuur ergens tussen de tiende en de twaalfde eeuw gestart is. In het oude Kildare zal er in ieder geval wel een pagan heiligdom geweest zijn bij een heilige bron en een heilige eik.
(Bronnen: Campbell Blz.106-109 Hutton Blz.135, Kissane Blz.82-83, Ó Catháin Blz.93 & Williams Blz.473, 484).
Het brandende houden van een eeuwig vuur is niet echt een Christelijke traditie, dus wat zou hier dan de oorsprong van kunnen zijn?
De Romeinen stelden de Godin Brigantia gelijk met Minerva, waarvoor in de eerste eeuw ook een eeuwig brandende vlam gaande werd gehouden in Bath in Engeland. Mogelijk bestond er dus al een traditie rond de Godin Brigantia met een eeuwig brandend vuur. De Brigantiërs vestigden zich in de tweede eeuw ook in Ierland en waren met name rond Kildare gevestigd. De traditie van een eeuwig vuur zullen ze mogelijk ook in een heiligdom in Kildare voortgezet hebben.
Paus Greogorius (paus van 590 t/m 605 na nul) had in een brief de opdracht gegeven om heidense heiligdommen niet meer te vernietigen, maar ze te kerstenen, zodat de mensen naar voor hun vertrouwde plaatsen konden en gaan en hun vertrouwde gebruiken en tradities konden voortzetten.
Aangezien men met de kerstening van het heidense Ierland lokale heiligdommen en gebruiken gekerstend heeft, lijkt het logisch dat men dat in Kildare met het eeuwig brandende vuur ook gedaan heeft. Het eeuwig brandende vuur is geen Christelijke traditie en moet dus wel al een gebruik zijn geweest in het voor-Christelijke Kildare danwel bekend zijn als traditie rond de Godin Brigid.
(Bronnen: Daimler Blz.16 en 20, Kissane Blz.82-83, 86, Ó Duinn Blz.57-58, 65, O'Brien & Harbison Blz.105, Wright Blz.31-32, Beleefhetverleden.nl, Goddessschool.com, Wikipedia & YouTube Celtic Source).
